Τo Thesekdromi σας προσκαλεί σε μια από τις περιπλανήσεις στον κόσμο και σας μεταφέρει σήμερα στην καταπράσινη Γερμανία όπου θα εξερευνήσουμε μια εντυπωσιακά όμορφη κοιλάδα στην περιοχή της Βάδης–Βυρτεμβέργης. Ο λόγος για την κοιλάδα Eselsburger και τις κρυφές ιστορίες της.
Τοποθεσία
Το κρατίδιο της Βάδης–Βυρτεμβέργης ,στο νοτιοδυτικό τμήμα της Γερμανίας φιλοξενεί την κοιλάδα Eselsburger . Στο φυσικό αυτό καταφύγιο του Eselsburger ο ποταμός Brenz ρέει σε μια διαδρομή μήκους 5 χλμ. γύρω από το βουνό Buige.Στο μέσο περίπου της κοιλάδας υπάρχει ο παραδοσιακός οικισμός Eselsburg, από τον οποίο πήρε το όνομά της η κοιλάδα. Η περιοχή χαρακτηρίστηκε ως φυσικό καταφύγιο το 1983 ενώ αποτελεί προστατευμένη περιοχή της UNESCO. Από την πρωτεύουσα της Βάδης–Βυρτεμβέργη την Στουτγκάρδη, απέχει 93 χλμ.
Ιστορικά Στοιχεία
Για τους λάτρεις της Ιστορίας στο Eselsburger Tal όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι υπάρχουν 13 πολιτιστικά μνημεία από την προϊστορική έως και την μεσαιωνική εποχή.
Εντυπωσιακά είναι τα ευρήματα το σπήλαιο Spitzbubenhöhle όπου οι ανασκαφές στις αρχές της δεκαετίας του 1970 έδειξαν πως το σπήλαιο κατοικήθηκε από ομάδες ανθρώπων στο τέλος της τελευταίας περιόδου των παγετώνων.
Στην περιοχή βρίσκουμε επίσης εντυπωσιακά μεσαιωνικά μοναστήρια ,όπως τη Μονή Χέρμπρεχτινγκεν, που ιδρύθηκε το 774 μ.Χ. και το Μοναστήρι Anhausen στο Brenz που λειτουργεί από το 1125 μ.Χ. ως μοναστήρι των Βενεδικτίνων.
Ο μύθος για τις «Πέτρινες Παρθένες»
Η κοιλάδα είναι κυρίως γνωστή για τις φυσικές της ομορφιές και τα φυσικά και απότομα βράχια. Ο οι πιο διάσημος σχηματισμός είναι οι αποκαλούμενες «Πέτρινες Παρθένες»
Ο θρύλος αναφέρει πως πριν από αιώνες στο επιβλητικό κάστρο πάνω από το Eselsburg, ζούσε η δυναστεία ιπποτών του γαϊδάρου «Donkey von Eselsburg». Η πριγκίπισσα του κάστρου όταν ήλθε σε ηλικία γάμου , αν και ήταν πολύ όμορφη παρέμενε σκληρή και περήφανη και πίστευε πως κανένας μνηστήρας δεν της ήταν αρκετά καλός γι’ αυτήν. Τελικά η νεαρή μεγάλωσε και κανένας μνηστήρας πλέον δεν την προσέγγιζε. Έτσι παρέμεινε ανύπαντρη και το μίσος της για τους άντρες μεγάλωσε. Η μόνη της συντροφιά ήταν δύο νεαρές υπηρέτριες.
Το μίσος της πριγκίπισσας για τους άντρες ήταν τόσο βαθύ που απαγόρευε στις δύο νεαρές υπηρέτριες ακόμα και να μιλούν σε άντρα. Τα δύο νεαρά κορίτσια έπρεπε να κατεβαίνουν στην κοιλάδα κάθε απόγευμα για να προμηθευτούν νερό για την επόμενη μέρα. Έτσι έκαναν και την πρώτη μέρα της άνοιξης οπότε και κατέβηκαν για μια ακόμη φορά στην κοιλάδα.
Αυτή τη φορά όμως συνάντησαν έναν νεαρό ψαρά με τον οποίο συνομίλησαν, τραγούδησαν εύθυμα τραγούδια περνώντας την ημέρα στη βάρκα του μέχρι να δύσει ο ήλιος. Η σκληρόκαρδη πριγκίπισσα του κάστρου κατέβηκε να ελέγξει η ίδια τα κορίτσια κι όταν τις είδε να χαριεντίζονται με τον ψαρά τις καταράστηκε να γίνουν πέτρες για την ανυπακοή τους.
Τα κορίτσια λέει ο θρύλος , πέτρωσαν εκεί και από τότε στέκονται σαν βράχοι δίπλα στη μικρή λιμνούλα με τα ψάρια. Το ίδιο βράδυ όμως λέγεται πως ένας κεραυνός χτύπησε το Eselsburg και η σκληρή κοπέλα κάηκε στη φωτιά.