Το Thesekdromi συνεχίζει τις περιηγήσεις στα γνωστά και άγνωστα μνημεία της Θεσσαλονίκης και αυτή τη φορά θα επισκεφθεί το Μουσείο Βαλκανικών Πολέμων , ένα από τα πιο σημαντικά κτήρια της Θεσσαλονίκης καθώς σε αυτό τον ιστορικό χώρο ξεκίνησαν και ολοκληρώθηκαν οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στον ελληνικό στρατό και την τουρκική ηγεσία της Θεσσαλονίκης για την άνευ όρων παράδοση της πόλης.
Η συγκεκριμένη βίλα στην περιοχή της Γέφυρας είναι γνωστή ως Έπαυλη Μοδιάνο ή «Τόψιν» καθώς ανήκε στον Ισραηλίτη τραπεζίτη τον Γιακό Μοδιάνο.
Υπάρχουν δυο θεωρίες σχετικά με τον τρόπο που η περιοχή πήρε την ονομασία Τόψιν:
κατά μια θεωρία, πήρε το όνομά της από το όνομα που είχε η περιοχή κατά τη διάρκεια
της Οθωμανικής κατάκτησης και σημαίνει «τόπος κανονιού».
Σύμφωνα με την δεύτερη θεωρία, φορολογικοί κατάλογοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του 15ου αιώνα αναφέρονται στην περιοχή ως ‘Τόψιν Ιμπραήμ’ (η περιοχή του πυροβολητή Ιμπραήμ). Πιθανόν η περιοχή να είχε δοθεί ως τσιφλίκι (ανταμοιβή) για τις υπηρεσίες του πυροβολητή στους πολέμους της Αυτοκρατορίας.
Οικογένεια Μοδίανο
Η οικογένεια Μοδιάνο φαίνεται να υπάρχει ήδη από τον 15 ο αιώνα. Τον 16ο εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη ο ραβίνος Μοντιλάνο (εξού και Μοδιάνο). Το όνομα σίγουρα θα σας είναι γνωστό μιας και είναι συνδεδεμένο με κτήρια της πόλης όπως Αγορά Μοδιάνο και το Γηροκομείο Σαούλ
Μοδιάνο.
Η ιστορική σημασία της έπαυλης
Η οικία χτίστηκε το 1904 από τον Γιάκο Μοδιάνο ως εξοχικό του. Η έπαυλη είχε έκταση 22 στρεμμάτων.Στους χώρους της συμπεριλαμβανόταν περιστερώνας, αποθήκες, καζάνι, στάβλοι και διάφορες μικρότερες εγκαταστάσεις. Ήταν ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους με την μεγαλύτερη ακίνητη περιουσία στη Θεσσαλική , Το διώροφο σπίτι ήταν διακοσμημένο με ακριβά έπιπλα από την Γαλλία που παραμένουν αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου. Βελούδινοι καναπέδες, πορσελάνινοι νιπτήρες, και επιχρυσωμένες ντουλάπες διακοσμούν τους χώρους.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Μέχρι το 1911 ανήκε στην οικογένεια Μοδιάνο οπότε και πέρασε στους Οθωμανούς, Τον Οκτώβριο του 1912 όμως επρόκειτο να παίξει σημαντικό ρόλο στην ιστορία στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Ο Χασάν Ταχσίν Πασάς διοικητής του 8 ου σώματος του Τουρκικού Στρατού στρατοπέδευσε σε δύσβατο σημείο στην περιοχή των
Γιαννιτσών και στο χωριό Πλατύ για να είναι ασφαλής σε περίπτωση επίθεσης από τους Θεσσαλονικείς.
Στις 19 Οκτωβρίου τα ελληνικά στρατεύματα προσέγγισαν τα Γιαννιτσά και προσπάθησαν να διασχίσουν το ρυάκι Μπαλίτζα από μια στενή Γέφυρα. Οι Τούρκοι απροετοίμαστοι καθώς ήταν αιφνιδιάστηκαν. Στην αρχή ο ελληνικός Στρατός δέχτηκε μεγάλο πλήγμα, αλλά την επόμενη μέρα, 20 Οκτωβρίου, εκμεταλλευόμενοι το προηγούμενο βράδυ με οργανωμένη έφοδο έκαναν τους Τούρκους να τραπούν σε άτακτη φυγή. Το γεγονός αυτό την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Στην Έπαυλη Μοδιάνο εγκαθίστανται εκπρόσωποι ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων .
Tότε είναι που ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωση της πόλης. Από 24 μέχρι 27 Οκτωβρίου εκεί θα πραγματοποιηθούν όλες οι συζητήσεις για το μέλλον της Θεσσαλονίκης μέχρι που στις 26 Οκτωβρίου και μετά από 3 επισκέψεις Τούρκων αξιωματικών με εντολή του Ταξίν Πασά η πόλη θα περνούσε επιτέλους στα χέρια των Ελλήνων. Το βράδυ εκείνης της μέρας υπογράφθηκε και το σχετικό πρωτόκολλο στο Διοικητήριο της πόλης.
Όπως σχολιάζει ο Β. Νικόλτσιος ¨ Κανείς δεν γνωρίζει, ποια θα ήταν η τύχη της Μακεδονίας αν είχε δεχθεί να υπογράψει αντίστοιχο πρωτόκολλο με τους Βούλγαρους. Τούρκοι τουρίστες που επισκέπτονται το μουσείο, κουνούν με
απαξίωση το κεφάλι τους μόλις διαβάσουν το όνομά του, ενώ ακόμη και σήμερα είναι συνηθισμένη η φράση τους όταν τους αναθέτουν μια υπόθεση. «Πόσο δύσκολη είναι;» ρωτούν. «Σαν την κατάληψη της Θεσσαλονίκης!»
Ακόμα και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Έπαυλη Μοδιάνο παίζει σημαντικό ρόλο.Ο χώρος επιτάχθηκε από τους Γερμανούς και λειτούργησε ως Νοσοκομείο. Με την λήξη του Πολέμου περνάει πάλι στους Έλληνες αυτή τη φορά συγκεκριμένα στους ΒοΪβόδα, Σαρόγλου και Παπαγεωργίου. Απο το 1999 η Έπαυλη είναι Ιδιοκτησία του
Υπουργείου Εθνικής Αμύνης και στεγάζει το Μουσείο Βαλκανικών Πολέμων.
Πηγή
Ευχαριστούμε την Κατερίνα Γ. φίλη της σελίδας μας , για τις υπέροχες φωτογραφίες και την επιμέλεια του κειμένου
