Στα γραφικά και πανέμορφα Ζαγοροχώρια θα βρεθούμε σήμερα γνωρίζοντας τις ομορφιές της πατρίδας μας. Θα γνωρίσουμε ένα από τα πολλά γεφύρια που έχουν κάνει ξακουστό το Ζαγόρι, το περίφημο γεφύρι του Καπετάν Αρκούδα που βρίσκεται κοντά στο χωριό Δίλοφο. Ένα γεφύρι με τη δική του ξεχωριστή ιστορία.
Τοποθεσία
Στην περιοχή της Ηπείρου στην οροσειρά της Πίνδου βρίσκεται το Ζαγόρι. Στην περιοχή υπάρχουν σήμερα 46 οικισμοί τα γνωστά Ζαγοροχώρια. Αυτοί οι οικισμοί του Ζαγορίου συνδέονταν μεταξύ τους με ορεινούς δρόμους και παραδοσιακά τοξωτά πέτρινα γεφύρια, μέχρι τη διάνοιξη των σύγχρονων δρόμων τη δεκαετία του 1950. Στο κεντρικό Ζαγόρι, κοντά στο χωριό Δίλοφο στη τοποθεσία “Σκούρτη” χτίστηκε το γεφύρι του Καπετάν Αρκούδα. Από κάτω περνάει το ρέμα του Ξηροποτάμου που καταλήγει στον Βίκο.
Αρχιτεκτονική
Πρόκειται ουσιαστικά για ένα γεφύρι με ύψος του είναι περίπου 3,5 μέτρα. Το μήκος είναι σχεδόν 9 μέτρα. Πρόκειται για μονότοξο γεφύρι με χαμηλούς διακοσμητικούς αρκάδες, αραιά τοποθετημένους.
Ιστορία
Το γεφύρι χτίστηκε το 1806 με χρηματοδότηση του Γιαννιώτη Εβραίου Σολομώντα Ματσίλη. Αυτός, σύμφωνα με την παράδοση στη διάρκεια μιας κακοκαιρίας, κινδύνεψε να χάσει εκεί τη ζωή του και αποφάσισε να δωρίσει 40 ναπολεόντεια νομίσματα ώστε να χτιστεί εκεί ένα γεφύρι.
Οι αρχικές του ονομασίες ήταν “γεφύρι του Εβραίου” ή “γεφύρι του Ξηροποτάμου” αλλά και «γεφύρι του Λάβδα»
Ο Καπετάν Αρκούδας
Την εποχή του Μακεδονικού Αγώνα έδρασε ο περίφημος καπετάν Αρκούδας. Το όνομά του ήταν Γεώργιος Λεπιντάτος και καταγόταν από τη Σαμαρίνα Γρεβενών.
Ο μακεδονομάχος Γεώργιος Λεπιντάτος ονομάστηκε Αρκούδας ή Ούρσας (αρκούδα στα βλάχικα) λόγω της επιβλητικής του παρουσίας.
Ο Καπετάν Αρκούδας πήρε μέρος στη Μακεδονική επανάσταση του 1878 αλλά και του 1896 ενώ έδρασε και ως κλέφτης στην Πίνδο. Μάλιστα λόγω των επιτυχιών του συναντήθηκε και με το διάδοχο Κωνσταντίνο και του ζήτησε να τον αξιοποιήσει στο στράτευμα. Μετά το θάνατο του Παύλου Μελά, βρέθηκε στην Αθήνα και προσπάθησε να στρατολογήσει εθελοντές για τη Μακεδονία.
Σύμφωνα με την παράδοση η βασίλισσα Όλγα εντυπωσιάστηκε από τη φυσιογνωμία του και τον κάλεσε στα ανάκτορα. Στη συνάντηση τον ρώτησε γιατί φοράει μαύρη φορεσιά. Ο Αρκούδας απάντησε ότι πενθεί για τη σκλαβωμένη του Σαμαρίνα.
Το τέλος του
Τον Αύγουστο του 1906, ο Λεπιντάτος και οι σύντροφοί του βρέθηκαν στο Ζαγόρι . Η ομάδα τους φιλοξενήθηκε στους Νεγάδες. Ένας από τους έξι, ο Γιάννης Αναστασιάδης αναφέρεται πως πήγε στο γειτονικό χωριό της γυναίκας του, το Δίλοφο . Καθώς όμως δεν επέστρεφε ο καπετάν Αρκούδας ξεκίνησε με την ομάδα του για το Δίλοφο.
Η πληροφορία για την άφιξη του Αρκούδα δεν άργησε να φθάσει και στους Τούρκους. Ξεκίνησε γρήγορα ανταλλαγή πυροβολισμών κατά την οποία πυροβολήθηκε ο ψυχογιός του, Γεώργιος Δημητρίου Δήλμας. Τότε ο Καπετάν Αρκούδας τον πήρε στην πλάτη και προχώρησε προς το γειτονικό γεφύρι. Στο δρόμο ο Δήλμας ξεψύχησε αλλά ο Καπετάν Αρκούδας βρισκόταν ήδη σε ανοιχτό σημείο δίχως κάλυψη. Μια τουρκική σφαίρα τον βρήκε στο κεφάλι πολύ κοντά στο πέτρινο γεφύρι στην τοποθεσία Σκούρτη. Έτσι μέχρι σήμερα είναι γνωστό ως γεφύρι του Καπετάν Αρκούδα.
Η παράδοση
Ο θάνατος του σπουδαίου μακεδονομάχου Καπετάν Αρκούδα άφησε το στίγμα του στο Ζαγόρι εκείνη την εποχή. Ακόμα οι γεροντότεροι τραγουδούν το δημοτικό τραγούδι που εξιστορεί τα γεγονότα της δολοφονίας του.
«Τρεις περδικούλες κάθονταν ψηλά στη Τσούκα Ρόσια, η μια τηράει τα Γιάννινα κι η άλλη το Ζαγόρι η τρίτη η μικρότερη μοιρολογάει και λέει: Αρκούδας εσκοτώθηκε στου Λάβδα το γεφύρι, τρεις ντουφεκιές του έριξε ο Λάμπρος ο ντραγάτης η μια τον πήρε ξόφαλτσα κι η άλλη στο ποδάρι η τρίτη ήταν φαρμακερή, τον πήρε στη καρδιά του…»
