Το ThesEkdromi συνεχίζει να ρίχνει φως στα γνωστά και άγνωστα μνημεία της Θεσσαλονίκης, με το Αλατζά Ιμαρέτ να μπαίνει στη…σειρά προς εξέταση.
Το Αλατζά Ιμαρέτ ή αλλιώς στα ελληνικά το πολύχρωμο άσυλο βρίσκεται επί της οδού Κασσάνδρου στο ύψους περίπου του Αγίου Δημητρίου. Πρόκειται για ένα κτήριο με εξαιρετική αρχιτεκτονική που βρίσκει τις ρίζες του στην Οθωμανική περίοδο και αποτελεί έναν ακόμη θησαυρό της Θεσσαλονίκης .
Η ιστορία του κτηρίου
Το Αλατζά Ιμαρέτ ή «πολύχρωμο άσυλο» είναι ένα κτήριο του 15ου αιώνα, ενώ το όνομά του προέκυψε από τον μοναδικό για τα χαρακτηριστικά του πολύχρωμο μιναρέ που κοσμούσε το κτίσμα. (alaca = αλατζά = χρωματιστός). Το εμβληματικό αυτό κτήριο χτίστηκε στον Φεβρουάριο του 1484 από τον Ινογκιολού Ισ(χ)άκ Πασά, ο οποίος ήταν Μεγάλος Βεζίρης επί Μωάμεθ Β’ και αργότερα επί Βαγιαζίτ Β’, βαλή της πόλης της Θεσσαλονίκης. Τις παραπάνω πληροφορίες μας της δίνει το ίδιο το κτήριο, όπως γράφει και στην επιγραφή της εισόδου του.
Το κτίσμα αποτελεί έξοχο δείγμα μουσουλμανικής αρχιτεκτονικής. Η τοιχοποιία μιμείται τη βυζαντινή τέχνη όπως τα οδοντωτά γείσα της στέγης. Μάλιστα οι εσωτερικοί του τοίχοι ήταν ενισχυμένοι με ξυλοδεσιές και οι τρούλοι ήταν αρχικά καλυμμένοι με μολύβι. Στο εσωτερικό διασώζονται διακοσμήσεις με νατουραλιστικά στοιχεία του 19ου αιώνα καθώς και επιγραφές με αποσπάσματα από το Κοράνι.
Κατά τη διάρκεια των εργασιών που έγιναν στο μνημείο βρέθηκαν μαρμάρινα τμήματα κιόνων που ανήκαν σε παλαιότερο χριστιανικό ναό.
Κατά τον 17ο αιώνα θεωρούνταν ένα από τα σπουδαιότερα κτίρια της πόλης μετά την Ροτόντα και το Μπέη Χαμάμ.
Δες το αφιέρωμα του Thesekdromi..Ροτόντα(ς) πας στη Σαλονίκη – thesekdromi.gr
Το Αλατζά Ιμαρετ ως φτωχοκομείο
Το κτήριο χρησιμοποιήθηκε ως τζαμί πτωχοκομείο (ιμαρέτ) και ιερατική σχολή (μεντρεσές). Μάλιστα ο Ισάκ Πασάς διέθεσε αρκετό μέρος από την προσωπική του περιουσία για την ανέγερση κτιρίων δημοσίου οφέλους. Το ίδιο έγινε και με τη δημιουργία του μνημείου αυτού.
Σκοπός του ήταν να προσφέρει συσσίτια σε όλους ανεξαρτήτως θρησκεύματος και το κύριο μενού των συσσιτίων αποτελούνταν από ρύζι και σούπα. Μάλιστα αναφέρεται ότι 100 κιλά αλεύρι και 40 κιλά ρύζι χρειαζόταν καθημερινά για την ετοιμασία των γευμάτων.
Για να καλύπτονται οι οικονομικές δαπάνες του φτωχοκομείου δώρισε τους φόρους μιας μεγάλης έκτασης που ξεκινούσε από την Καλαμαριά και έφτανε μέχρι τη Γαλάτισα της Χαλκιδικής.
To Αλατζά Ιμαρέτ Ανακηρύχθηκε ως μνημείο το 1916. Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης γκρεμίστηκε μέρος του μιναρέ του. Κατά το διάστημα 1945-1946 οι βοηθητικοί του χώροι χρησιμοποιήθηκαν ως κατοικίες από ανταρτόπληκτους. Τέλος για ένα χρονικό διάστημα χρησιμοποιήθηκε για συσσίτια από το 5ο σύστημα προσκόπων.
Σήμερα το κτήριο παραμένει αναξιοποίητο καθώς «πνίγεται» από τις πολυκατοικίες και την «βαβούρα» της πόλης
Πηγές:
