Στις εξορμήσεις μας στη φύση αλλά όχι σπάνια και μέσα στα αστικά πάρκα, θα εντυπωσιαστούμε από τα χρώματα και τον χαρακτηριστικό ήχο που βγάζει η Κίσσα. Ας γνωρίσουμε το συμπαθές αυτό πουλί που ο λαός μας αποκαλεί “κλέφτρα”.
Η Κίσσα είναι χαρακτηριστικό πτηνό της οικογενείας των Κορακιδών. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Garrulus glandarius. Το όνομα Garrulus στα λατινικά σημαίνει «ο ακατάπαυστα ομιλών, ο φλύαρος». Το δεύτερο συνθετικό glandarius αναφέρεται στο βελανίδι που αγαπάει να τρώει αλλά και να αποθηκεύει. Στον ελληνικό χώρο είναι μόνιμο είδος και προτιμά περιοχές με δενδρώδεις εκτάσεις, ιδιαίτερα εκείνες με βελανιδιές.
Μυθολογία
Στην ελληνική μυθολογία η Κίσσα αναφέρεται από Λατίνους ποιητές. Στον Ελικώνα το βουνό των Μουσών, οι Μούσες προσκλήθηκαν σε μουσικό αγώνα από τις κόρες του Πίερου, βασιλιά της Πιερίας και της Πέλλας, τις Πιερίδες. Ο μουσικός αγώνας ανάμεσα στους δύο χορούς, των αθάνατων Μουσών και των εννέα θνητών Πιερίδων ή Ημαθίδων, έληξε με τη νίκη των Μουσών. Αυτές μεταμόρφωσαν τις θνητές κόρες σε πτηνά. Η κάθε κόρη έγινε κι ένα πουλί κι έτσι προήλθε η καρδερίνα, η κίσσα, η πάπια, ο δρυοκολάπτης και άλλα πτηνά.
Η διατροφή της κίσσας ποικίλει. Όπως όλα τα κορακοειδή, οι κίσσες είναι παμφάγα πτηνά, τρώγοντας οτιδήποτε διαθέσιμο, από έντομα έως αβγά και νεοσσούς άλλων ειδών.
Το ιδιαίτερο που έχουν είναι η συνήθεια να αποθηκεύουν το περίσσευμα της τροφής καθ’ όλη την διάρκεια του έτους, κυρίως βελανίδια. Μερικές φορές, παρατηρήθηκε ότι οι κίσσες κλέβουν τροφή από άλλα είδη όπως δρυοκολάπτες ή ακόμα και σκίουρους.
Ο Λαός αποκαλεί την κίσσα “κλέφτρα” από την υποτιθέμενη κακή της συνήθεια να κλέβει τα γυαλιστερά αντικείμενα που την εντυπωσιάζουν: κομματάκια γυαλιού, κοσμήματα, νομίσματα. Στην πραγματικότητα βεβαία υπάρχει λανθασμένα η άποψη αυτή καθώς αυτήν την συνήθεια έχει ένα άλλο πτηνό της οικογένειας, η καρακάξα. Μάλιστα, η παρανόηση έχει επιταθεί επειδή υπήρξε διαχρονικά λανθασμένη μετάφραση της διάσημης όπερας του Τζοακίνο Ροσσίνι, La gazza ladra, ως «Η κλέφτρα κίσσα» αντί του ορθού «Η κλέφτρα καρακάξα» .
Ροζέ του κτήματος Κοκοτού, ποικιλία Merlot και Cabernet Sauvignon
Γενικά, το είδος είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο στην Ελλάδα και δεν κινδυνεύει σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι άνθρωποι της υπαίθρου την απολαμβάνουν και της συγχωρούν τις “μικροκλοπές”. Όπως χαρακτηριστικά αναγράφει και η ετικέτα του παραπάνω οίνου “Η Κλέφτρα Κίσσα” που τσιμπολογά με περισσή αναίδεια τα σταφύλια του αμπελώνα έδωσε το όνομά της στο ροζέ του Κτήματος Κοκοτού.
