Το Thesekdromi συνεχίζοντας τις αποδράσεις στη Φύση σας παρουσιάζει το πιο γνωστό τραγουδιστή του ελληνικού καλοκαιριού. Ο λόγος για το τζιτζίκι ή τζίτζικα ή ζίζιρο. Το τραγούδι του μας συντροφεύει στις παραλίες, στα βουνά και στα δάση αλλά και στους αρχαιολογικούς μας χώρους όπως ο “φίλος “μας που συναντήσαμε στις Μυκήνες.
O Μύθος
Μπορεί να γνωρίζουμε τον τζίτζικα από τον γνωστό μύθο του Αισώπου και την διαφορά με τον μέρμηγκα αλλά οι αρχαίοι είχαν συνδέσει τον τραγουδιστή του καλοκαιριού με τη θέληση των θεών. Το τζιτζίκι συνδέεται με τον μύθο του Τιθωνού. Ο Τιθωνός ήταν θνητός γιος του βασιλιά της Τροίας Λαομέδοντα. Τον αγάπησε η Ηώς (η θεότητα-προσωποποίηση της αυγής και αδελφή του Ήλιου). Αυτή παρακάλεσε τον Δία να τον κάνει αθάνατο ξέχασε όμως να του ζητήσει να τον διατηρήσει και νέο. Ο Τιθωνός λοιπόν έφθασε σε έσχατο γήρας. Η Ηώς που ως θεά ήταν και αθάνατη και αιώνια στην ίδια ηλικία, δεν μπορούσε πια να τον βλέπει. Τότε οι θεοί τον λυπήθηκαν και τον μεταμόρφωσαν σε ένα ζαρωμένο έντομο που απλώς μιλά ακατάπαυστα, το τζιτζίκι.
Εντομολογία
Το τζιτζίκι είναι ένα έντομο που ανήκει στην οικογένεια των Τεττιγιδών (Cicadidae). Η ονομασία έχει την προέλευσή της στη λέξη τέττιξ (Cicada), που σημαίνει τζίτζικας. Το τζιτζίκι προτιμάει συνήθως στα δέντρα και τρέφεται ρουφώντας τους χυμούς τους με ένα είδος προβοσκίδας.
Το μέγεθός τους κυμαίνεται από 2-5 εκατοστά. Το τζιτζίκι διαθέτει πεπλατυσμένο σώμα με κεφάλι κοντό και πλατυ.Έχει πέντε μάτια, δύο μεγάλα, κανονικά και τρία μικρότερα, βοηθητικά. Τα φτερά του είναι φτιαγμένα από λεπτή διαφανή μεμβράνη και τα πόδια του λεπτά και μακριά.
Το χρώμα του σε γενικές γραμμές είναι μαύρο. Όμως διακρίνουμε σ’ αυτόν και διάφορες αποχρώσεις κίτρινου και καφέ. To χρώμα είναι παρόμοιο με το χρώμα των κορμών των δένδρων και δύσκολα εντοπίζεται από τους θηρευτές του.
Ο Αριστοτέλης στο έργο του “Περί τα ζώα ιστορίαι” αφιερώνει ειδικό κεφάλαιο για την αναπαραγωγή στα τζιτζίκια
Το τραγούδι του τζίτζικα
Το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα του τζιτζικιού είναι το λεγόμενο τραγούδι του ή η ομιλία του. Η «ομιλία» αυτή παράγεται χάρη σε κάποιους ειδικούς μυς στο πίσω μέρος του σώματός του. Εκεί το τζιτζίκι διαθέτει δυο όργανα που μοιάζουν με τύμπανα. Όταν οι τεντωμένοι μύες χτυπούν πάνω τους παράγουν έναν ισχυρό ηχητικό παλμό. Μια μεμβράνη που βρίσκεται στα πτερύγια ενισχύει τον ήχο και μετατρέπει σχεδόν ολόκληρο το έντομο σε ενισχυτή. Κάθε είδος έχει το δικό του ήχο, αλλά η συχνότητα και η ένταση εξαρτώνται από τη θερμοκρασία και την ώρα της ημέρας.
Αναπαραγωγή και μακραίωνη αναμονή
Κάθε Ιούλιο και Αύγουστο τα θηλυκά τζιτζίκια γεννούν τα αυγά τους μέσα σε τρύπες που κάνουν στους μαλακούς βλαστούς των δέντρων. Στο τέλος του καλοκαιριού γεννιούνται οι προνύμφες που κατεβαίνουν από τα δέντρα, κάνουν τρύπες μέσα στη γη και εκεί ζουν ως σκουλήκια από 4 έως17 χρόνια. Δεν μπορούν ούτε να δαγκώσουν ούτε να τσιμπήσουν. Αφού λοιπόν ολοκληρώσουν την σκληρή εργασία τους σαν σκουλήκια κάτω απ’ τη γη για 4 έως 17 χρόνια αλλάζουν μορφή (η διαδικασία ονομάζεται έκδυση) και μεταμορφώνονται στο γνωστό μας τζιτζίκι.
Τα τζιτζίκια σύμφωνα με τους αρχαίους ήταν οι άγγελοι των Μουσών πάνω στη γη και διαβίβαζαν στους θεούς τα σέβη των ανθρώπων.
πηγή
πηγή εξωφύλλου άρθρου : Pascal-BONDIS-Pixabay
