Όσο διανύουμε την Άνοιξη, τόσο ανακαλύπτουμε φυτά και όμορφα άνθη να ευδοκιμούν στην ελληνική γή και το Thesekdromi είναι εδώ για να σας τα παρουσιάσει. Σε κάμπους πλαγιές και ιδίως κοντά σε λίμνες θα έχετε διακρίνει τον Κούκου-Μούσκαρι ή αλλιώς σταφυλοϋάκινθο.
Το πολυετές βολβικό αυτό φυτό έχει συνήθως μπλε χρώμα και τα άνθη του είναι πυκνά , κάνοντας το φυτό να θυμίζει ένα τσαμπί από ζουμερά σταφύλια. Από εκεί προέρχεται και η ονομασία σταφυλοϋάκινθος ενώ το πανέμορφο αυτό φυτό ονομάζεται επίσης και μούσκαρι.
Το γένος Muscari προέρχεται από τον παλιό κόσμο και συναντάται στη Μεσόγειο, στην Κεντρική και Νότια Ευρώπη, στη βόρειας Αφρική, την δυτική, την κεντρική και την νοτιοδυτική Ασία.Έχει συνήθως ένα ή περισσότερα στενά φύλλα τα οποία προκύπτουν από έναν βολβό. Τα λουλούδια εμφανίζονται την Άνοιξη και σχηματίζουν μια ακίδα, που κρατιέται σε μια στενή ή χαλαρή σπείρα γύρω από ένα κεντρικό μίσχο. Τα λουλούδια συχνά γίνονται λιγότερο σφιχτά σε απόσταση, καθώς το λουλούδι ωριμάζει.Επειδή τα λουλούδια των διάφορων ειδών Muscari εκκρίνουν πολύ νέκταρ, συγκαταλέγονται μεταξύ των χρήσιμων για τις μέλισσες φυτών, την άνοιξη.
Τα μούσκαρι έχουν ανάγκη από ήλιο όπως και από νερό και διατηρούνται σε χώμα που έχουν καλή στράγγιση. Για να το διατηρήσετε καλό θα ήταν το χώμα που θα χρησιμοποιηθεί να είναι και ελαφρώς όξινο. Αξίζει να σημειωθεί πως για να δείξει το φυτό καλό θα ήταν να βρίσκεται ανάμεσα σε τουλάχιστον 15 φυτά μαζί . Επίσης πολύ όμορφο εκτός από σημεία στον κήπο είναι και για γλάστρες ή κασπώ. Τέλος να σημειωθεί πως αντέχει το κρύο και δεν τρώγεται καθώς θεωρείται δηλητηριώδες .
Μπορεί το φυτό να έχει χρησιμοποιηθεί φαρμακευτικά για τις τονωτικές του ιδιότητες και σαν διουρητικό, ωστόσο δεν συνιστάται από τους επιστήμονες η κατανάλωσή του. Βέβαια στην Ιταλία ένα είδος μούσκαρι που ονομάζεται lampascioni ή cipollacci, χρησιμοποιείται στην μαγειρική.
Πηγές πληροφοριών: fytokomia.gr, valentine.gr
