Με αφορμή την συμπλήρωση των 200 χρόνων από την απελευθέρωση της Τρίπολης και την ανάδειξη του Κολοκοτρώνη, το Thesekdromi θα σας ξεναγήσει στην πόλη που έγραψε το όνομά της με χρυσά γράμματα στην νεότερη ιστορία ο Γέρος του Μωριά . Η Τρίπολη ήταν ο τόπος που αναδείχθηκε και θριάμβευσε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Συνεχίζοντας τις περιηγήσεις μας σε τόπους με ιστορία θα βρεθούμε στην πανέμορφη Τρίπολη. Η Τρίπολη είναι ευρέως γνωστή στους Έλληνες για την σημασία της στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821.
Κάθε χρόνο στις 23 Σεπτεμβρίου η Τρίπολη γιορτάζει την απελευθέρωσή της από τον ζυγό των Οθωμανών.
H Αρκαδική πρωτεύουσα ήταν το σημαντικότερο κέντρο της Πελοποννήσου εκείνη την εποχή εποχής και είχε έντονη εμπορική και κοινωνική δραστηριότητα. Αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από τον Κολοκοτρώνη, ο οποίος είχε αντιληφθεί πως η κατάληψή της θα είχε τόσο στρατηγική, όσο και συμβολική σημασία. Στην Τριπολιτσά είχε την έδρα του ο Μόρα-Βαλεσί, ο στρατιωτικός διοικητής της Πελοποννήσου, με όλο το χαρέμι και τα πλούτη του. Εκεί ζούσε ο μισός τουρκικός πληθυσμός της Πελοποννήσου και την υπερασπιζόταν σημαντικός αριθμός ενόπλων σωμάτων.
Ο Κολοκοτρώνης δεν έγινε αμέσως πειστικός καθώς οι οπλαρχηγοί τόνιζαν την αναγκαιότητα τακτικού στρατού, που εκείνη την περίοδο δεν υπήρχε. Ο γέρος του Μοριά, με μεθοδικότητα και επιχειρήματα κατάφερε να ανατρέψει το κλίμα. Στις αρχές Απριλίου έγινε αρχικά ο αποκλεισμός της Τρίπολης με σκοπό την διακοπή του εφοδιασμού της πόλης. Aρχιστράτηγος της επίθεσης ορίστηκε μια άλλη σπουδαία προσωπικότητα του αγώνα, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, η προτομή του οποίου κοσμεί την πλατεία της Τρίπολης. Ο «εγκέφαλος» της επιχείρησης στην Τρίπολη δεν ήταν άλλος παρά ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Στις αρχές του 1821, οι πολιορκητές είχαν αποκλείσει κάθε επικοινωνία με την Τριπολιτσά. Το άκουσμα της έλευσης του Μουσταφάμπεη με 3.500 άνδρες προερχόμενος από τα Γιάννινα, έδωσε παράταση στην απελευθέρωση της πόλης. Οι ήττες του Τούρκου αξιωματικού ωστόσο στο Βαλτέτσι και στα Δολιανά, έδωσαν «φτερά» στους Έλληνες. Παραμονή της άλωσης είχαν φτάσει στην Τρίπολη περισσότεροι από 10.000 Έλληνες, ενώ εντός της πόλης βρισκόταν περίπου 35.000 ψυχές μεταξύ των οποίων Χριστιανοί, Εβραίοι, Αλβανοί αλλά και Τούρκοι.
Το σχέδιο του Κολοκοτρώνη
Ο Κολοκοτρώνης συνέλαβε την ιδέα να κατασκευαστεί περιφερειακή τάφρος γύρω από την πόλη για να δυσκολέψει περισσότερο τη ζωή των πολιορκημένων. Οι χωρικοί κατασκεύασαν άμεσα την τάφρο και τοποθετήθηκαν τέσσερα ελληνικά σώματα, με επικεφαλής τους Κολοκοτρώνη, Μαυρομιχάλη, Γιατράκο και Αναγνωσταρά. Οι επαναστάτες είχαν στη διάθεσή τους ένα παμπάλαιο κανόνι και οι πολιορκούμενοι 30. Οι Τούρκοι προσπάθησαν να ενεργήσουν επιθετικά, ωστόσο σημείωσαν μεγάλες απώλειες με αποτέλεσμα να αποφασίζουν την συνθηκολόγηση.
Τελικά, δεν πρόλαβαν να «κάτσουν» στο τραπέζι με τους Έλληνες καθώς στις 23 Σεπτεμβρίου 1821 ένας απλός στρατιώτης, ο Μανώλης Δούνιας από τον Πραστό Κυνουρίας. σκαρφάλωσε στα τείχη, άνοιξε την πύλη του Μυστρά και οι Έλληνες επαναστάτες όρμησαν στην πόλη.
Η εκδικητική μανία των επαναστατών
Όπως σε όλες τις επαναστάσεις της ιστορίας έτσι και σε αυτήν οι επαναστατημένοι Έλληνες βρήκαν πρόσφορο έδαφος να εκδικηθούν τους Οθωμανούς για την κακομεταχείρισή τους τόσες δεκάδες χρόνια. Ακολούθησε λοιπόν άγρια σφαγή του τουρκικού πληθυσμού και ένα πρωτοφανές πλιάτσικο.
«Το ασκέρι, όπου ήτον μέσα, το Ελληνικόν, έκοβε και εσκότωνε, από Παρασκευή έως Κυριακή, γυναίκες, παιδιά και άνδρες, τριάντα δύο χιλιάδες, μία ώρα ολόγυρα της Τριπολιτσάς.» γράφει στα Απομνημονεύματά του ο Κολοκοτρώνης.
Η Άλωση της Τριπολιτσάς αποτέλεσε σταθμό για την εδραίωση και την εξέλιξη της Επανάστασης. Ολόκληρη η Πελοπόννησος βρισκόταν στα χέρια των Ελλήνων, εκτός των φρουρίων, Πατρών, Μεθώνης, Κορώνης και Ναυπλίου, τα οποία πολιορκούνταν στενά.
Tο Δικαστήριο της Τρίπολης και οι δύο δικαστές που έμειναν στην Iστορία
Στα σημερινά δικαστήρια της πόλης βρίσκονται δύο αγάλματα δύο σπουδαίων ανθρώπων, του Αναστάσιου Πολυζωίδη και του Γεώργιου Τερτσέτη. Οι δυό τους αρνήθηκαν να υπογράψουν την καταδίκη του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα παρά τις πιέσεις που δεχόντουσαν από την τότε πολιτική ηγεσία.
Χαρακτηριστικά η αγόρευση του Πολυζωίδη αναφέρει:
«Θεωρώ την απόφασιν άδικον και ατιμάζουσαν άνδρας αθώους και ένδοξους επικίνδυνον και κηλίδουσαν τα δικαστήρια και ασεβούσαν προς την αλήθειαν και την δικαιοσύνην »
Πηγή πληροφοριών: sansimera.gr
