Ο Κώστας Γεωργάκης ήταν Έλληνας φοιτητής που έχυσε το αίμα του για την ελευθερία της Ελλάδας από τον «ζυγό» της δικτατορίας
Το ημερολόγιο έγραφε 19 Σεπτεμβρίου 1970 όταν στις 3 τη νύχτα, έξω από την πλατεία Μετεότι της Γένοβας, ένας 22χρονος φοιτητής από την Ελλάδα αυτοπυρπολήθηκε για την Ελλάδα και την ελευθερία της. Ο Κώστας Γεωργάκης την ώρα που το σώμα του είχε αρπάξει από τις φλόγες, φώναξε ηρωικά:
«Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα, κάτω η δικτατορία»
Μάλιστα, η θυσία του Γεωργάκη είναι η πρώτη αιματοχυσία απέναντι στο αντιδημοκρατικό καθεστώς της χούντας. Οι οδοκαθαριστές προσπάθησαν να τον σβήσουν, ωστόσο ο Γεωργάκης είχε ήδη χύσει το αίμα του για την πατρίδα. Οι αρχές τηλεφώνησαν στον πατέρα του, ο ο οποίος μετέβη από την Κέρκυρα στην Γένοβα. Αρχικά του είπαν πως ο γιος του είχε τροχαίο ατύχημα, ωστόσο μόλις έφτασε στο αεροδρόμιο έμαθε την αλήθεια από έναν υπάλληλο .
Η τραγική μαρτυρία του πατέρα του στον ερευνητή Κωσταντίνο Παπουτσή, την στιγμή που αναγνωρίζει τον γιό του είναι συγκλονιστική:
«Ήρθε η ώρα αυτή και με συνόδευσε στο νεκροτομείο ο ιερέας. Μου ζήτησε ο ιατροδικαστής να κάνω αναγνώριση. Ήταν καμένος, δηλ. κάρβουνο, καμένος μέχρι και τρία εκατοστά βάθος. Ναι, αυτό είναι το παιδί μου… Αυτός είναι ο Κώστας μου. Έκανα τον σταυρό μου, τον φίλησα και κατέρρευσα»
Κώστας Γεωργάκης: Ο γιος του ράφτη
Ο Κώστας Γεωργάκης γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου στην Κέρκυρα και ήταν γιος ράφτη. Σπούδαζε Γεωλογία στην Γένοβα της Ιταλίας, όταν το 1970 αποκάλυψε σε συνέντευξή του πως η χούντα είχε εισχωρήσει σε ελληνικές οργανώσεις στην Ιταλία. Είχε φοβηθεί λόγω αυτής της συνέντευξης πως η χούντα θα τον κυνηγούσε και περισσότερο φοβόταν για αντίποινα κατά της οικογένειάς του στην Κέρκυρα.
Λίγο καιρό αργότερα είχα δεχθεί επίθεση από παρακρατικούς και έτσι αποφάσισε να θυσιάσει την ζωή του ώστε να ο θάνατός του να ακουστεί σε όλον τον κόσμο και να βάλει έτσι το λιθαράκι του στην αποδόμηση της χούντας. Έγραψε μια επιστολή, χάρισε το αντιανεμικό στην αρραβωνιαστικιά του και μπήκε στο αυτοκίνητό του με τελικό προορισμό την Piazza Giacomo Matteoti.
Πήγε στα σκαλιά του Παλάτσο Ντουκάλε, έριξε πάνω του τα 3 μπουκάλια με βενζίνη, άναψε ένα σπίρτο και έβαλε έτσι τέλος στη ζωή του, γράφοντας ωστόσο το όνομά του στην ιστορία.
Στην παρακάτω τοποθεσία βρίσκεται η πλατεία, στην οποία σήμερα βρίσκεται επιγραφή που κάνει σχετική αναφορά στο συμβάν
Η επιστολή στον πατέρα του και η ταφή του
«Συγχώρεσε με γι’αυτό που έκανα και μην κλάψεις. Ο γιος σου δεν είναι ήρωας. Είναι άνθρωπος, όπως όλοι οι άλλοι, ίσως λίγο πιο φοβισμένος. Δεν θέλω να μπείτε σε κίνδυνο από τις πράξεις μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά, παρά να σκέφτομαι και να ενεργώ σαν ελεύθερο άτομο», είχε γράψει στο τελευταίο γράμμα του….
Ο Γεωργάκης έμεινε άταφος για περίπου τέσσερις μήνες καθώς η Χούντα δεν ήθελε να δώσει έκταση στο θέμα με αποτέλεσμα να αποτρέπει την επιστροφή της σορού στην Κέρκυρα. Τελικά η σορός του μεταφέρθηκε στην Κέρκυρα με το πλοίο «Αστυπάλαια» στις 18 Ιανουαρίου 1971.
Σήμερα σε κεντρικό σημείο της Κέρκυρας υπάρχει μια πλατεία και ένα άγαλμα για τον 22χρονο φοιτητή που θυσίασε τη ζωή του για την ελευθερία της Ελλάδας.
Πηγή: mihanitouxronou.gr
