Στο αγαπημένο μας Πήλιο θα ξαναβρεθούμε μία ακόμη φορά στις αποδράσεις μας στην Ελλάδα για να γνωρίσουμε μαζί ένα καλά κρυμμένο μυστικό του βουνού των Κενταύρων και του βασιλιά Πηλέα. Διαβάστε εδώ για το Μονοπάτι των Κενταύρων .Κι όταν λέμε μυστικό αρκεί να αναφέρουμε πως οι Πινακάτες ήταν “κρυμμένες” από τον υπόλοιπο κόσμο μέχρι και πριν λίγες δεκαετίες. Το ρεύμα στο χωριό πρωτοήρθε το 1973, το λεωφορείο από και προς τον Βόλο το 1978, ενώ ο δρόμος από την γνωστή και τουριστική Βυζίτσα άνοιξε μόλις το 1999.
Που βρίσκονται οι Πινακάτες
Οι Πινακάτες είναι κοινότητα του Δήμου Νοτίου Πηλίου στη περιοχή της Μαγνησίας στη Θεσσαλία. Το πανέμορφο χωριό βρίσκεται χτισμένο στις πλαγιές του Πηλίου σε υψόμετρο 580 μέτρων με θέα τον Παγασητικό. Aπέχει περίπου 25 χλμ. ανατολικά από τον Βόλο και 5 χλμ. ανατολικά από τον Άγιο Γεώργιο Νηλείας ενώ απέχει ίση απόσταση και από τις Μηλιές.
Ιστορικά στοιχεία
Σύμφωνα με την παράδοση η ονομασία Πινακάτες προέρχεται από κάποιον από τους πρώτους κατοίκους του χωριού ο οποίος ονομάζονταν Πινακάς καθώς ήταν κατασκευαστής πήλινων ή ξύλινων πιάτων που στην πηλιορείτικη λαλιά αποκαλούνταν «πινάκια».
Η πρώτη αναφορά στις Πινακάτες γίνεται στην Γεωγραφία Νεωτερική περί της Ελλάδος. Συγγραφείς του έργου ήταν ο Δανιήλ Φιλιππίδης και ο Γρηγορίος Κωνσταντάς (Βιέννη, 1791). Εκεί σημειώνεται πως το χωριό είχε περίπου 100 σπίτια επομένως συμπεραίνουμε πως το χωριό είχε ιδρυθεί παλαιότερα
Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, οι Πινακάτες, όπως και η γειτονική Βυζίτσα ήταν «μαχαλάδες» που υπάγονταν στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας. Ο Σουλτάνος Μεχμέτ ο Δ΄ παραχώρησε τα περισσότερα χωριά του Πηλίου στη μητέρα του, απαγόρευσε την εγκατάσταση των Τούρκων σε αυτά, καθώς τα χαρακτήρισε ως “βακούφια”. Ανάμεσά σε αυτά αναφέρονται και οι Πινακάτες. Τα προνόμια αυτά αποδείχτηκαν πολύ σημαντικά για την οικονομία τους. Στα χωριά αυτά αναπτύχθηκαν ιδιαίτερα οι εμπορικές δραστηριότητες, η βιοτεχνία και νέες καλλιέργειες. Οι κύριες ασχολίες των Πινακιωτών ήταν η κτηνοτροφία, η καλλιέργεια ελαιών, η αμπελουργία και η οινοποιία, αλλα και η καλλιέργεια «συκαμινιών» (μουριές) και η παραγωγή μεταξιού από τους μεταξοσκώληκες.
Προπολεμικά, όπως προαναφέραμε η καλλιέργεια της ελιάς είχε δώσει μεγάλη οικονομική άνθηση στις Πινακάτες. Ο ντόπιος έμπορος Ιωάννης Γ. Σαραφόπουλος ο οποίος είχε πλουτίσει στην Αίγυπτο, ίδρυσε το 1900 το πρώτο ατμοκίνητο ελαιοτριβείο και σαπωνοποιείο στην περιοχή του Πηλίου. Το συγκεκριμένο εργοστάσιο απασχολούσε περίπου 300 εργάτες. Στην ακμή του ο οικισμός αριθμούσε μέχρι και 2000 κατοίκους.
Την τελευταία δεκαετία του περασμένου αιώνα, 5 μόνο οικογένειες έμεναν στις Πινακατες τον χειμώνα .Οι Πινακάτες παρέμειναν για χρόνια μακριά από τον τουρισμό, στη σκιά των γνωστών γειτονικών χωριών, όπως η Μακρινίτσα και οι Μηλιές. Ο ηλεκτρισμός άργησε να φθάσει όπως και η οδική σύνδεση μέσω λεωφορείου με τον Βόλο. Μέχρι τότε όλες μετακινήσεις γινόταν μέσω των μονοπατιών με τα πόδια ή με τα μουλάρια.
Τι θα δείτε στις Πινακάτες
Αναμφίβολα αυτό που τραβάει το βλέμμα του επισκέπτη στις Πινακάτες είναι η πλατεία του χωριού. Είναι σίγουρα μία από τις γραφικότερες του Πηλίου με έναν επιβλητικό πλάτανο άνω των πεντακοσίων ετών. Στην πλατεία βρίσκεται η μικρή βασιλική του Αγίου Δημητρίου και η μαρμάρινη βρύση με τις λεοντοκεφαλές του 1894.
Αξίζει επίσης να επισκεφτείτε την Αγία Κυριακή στο λόφο απέναντι από τις Πινακάτες. Η απίστευτη θέα από τη μια μεριά στο χωριό και από την άλλη στον Παγασητικό θα σας ανταμείψει.
Όμορφος είναι και ο σιδηροδρομικός σταθμός στις Πινακάτες απ’ όπου το Τρενάκι του Πηλίου περνάει και κάνει στάση στον οικισμό “Ογλάς”.
Πανέμορφο σημείο στις Πινακάτες είναι και το ξωκλήσι του Τιμίου Σταυρού.
Στο πανήγυρι του Σταυρού στις 14 Σεπτεμβρίου βράζουν φάβα από ντόπια πηλιορείτικα κουκιά που βράζουν πίσω από την εκκλησία κατά τη διάρκεια της λειτουργίας. Στη συνέχεια στρώνουν τραπέζι στο προαύλιο της εκκλησίας όπου συμμετέχουν όλοι οι πιστοί.
Δίπλα στο ξωκλήσι ξεκινά ένα μονοπάτι παράλληλα με κανάλι που φέρνει το νερό στο χωριό.
Στο μονοπάτι όπως μας εξιστόρησε η γιαγιά Κατίνα, παλιά κάτοικος του χωριού, γινόταν το λεγόμενο “νυφοπάζαρο“. Τα κορίτσια του χωριού ντύνονταν, στολίζονταν και κατηφόριζαν το λιθόστρωτο καλντερίμι όπου οι νέοι του χωριού τις περίμεναν στο πλάτωμα για να τις συναντήσουν “αθώα” και “τυχαία”.
«τι τα θες; Άλλα χρόνια τότε » όπως μας είπε η γλυκύτατη γιαγιά..
Οι Πινακάτες μπορούν να αποτελέσουν ιδανικό σημείο εκκίνησης για ημερήσιες εκδρομές είτε προς Βόλο είτε προς το Πήλιο. Τα τελευταία χρόνια αποκτούν σιγά σιγά τουριστικές υποδομές καθώς κάποια παλαιά αρχοντικά αναστηλώθηκαν και λειτουργούν ως μικροί παραδοσιακοί ξενώνες. Κοντά βρίσκεται και η πανέμορφη Ζαγορά και το Σχολείο του Ρήγα Φεραίου. Δείτε το αφιέρωμα του Thesekdromi στο Σχολείο του Ρήγα Φεραίου στη Ζαγορά. Στην πλατεία θα βρείτε και καταστήματα λαϊκής τέχνης από τους κατοίκους για όμορφα αναμνηστικά αλλά και χρηστικά αντικείμενα. Πρωτότυπες, μοναδικές, εμπνευσμένες δημιουργίες γεμάτες μεράκι και αγάπη θα βρείτε στο Ασορτι.
Επιπλέον μη φύγετε αν δε δοκιμάσετε τις τοπικές γεύσεις ειδικά από το παραδοσιακό εστιατόριο “Πηλέας”.
Μα πάνω απ’ όλα το Πήλιο εκτός από την όμορφη αρχιτεκτονική , την Φύση ,τα λιθόστρωτα καλντερίμια και την ηρεμία είναι οι άνθρωποί του. Η απλότητα ,το χαμόγελο και η εξυπηρέτηση είναι τα χαρακτηριστικά της φιλοξενίας των ντόπιων.
Τέτοια εξυπηρέτηση θα βρείτε και στον Δημήτρη της stoumpovikos_transfer_pelion που μπορεί να φροντίσει για τη μεταφοράς σας.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
πηγή
Ευχαριστούμε την Κ.Μ. για τις υπέροχες φωτογραφίες που μοιράστηκε μαζί μας.
