Το flamenco, ως καλλιτεχνική έκφραση της συνύπαρξης φωνής- χορού και κιθάρας, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ισπανικής κουλτούρας.
Ως τραγούδι, εκφράζει μεγάλη γκάμα συναισθημάτων: κουράγιο, λύπη, χαρά, τραγωδία, φόβο και, παράλληλα, ως χορός, εκφράζεται με έντονες δυναμικές κινήσεις και εκφράσεις, με κορυφώσεις και έντονο πάθος. Γεννιέται στην Ανδαλουσία ανάμεσα στις περιθωριακές και φτωχικές ομάδες. Είναι η τέχνη των ψαράδων, των άπορων, το τραγούδι των καφενείων και των μεγάλων γιορτών. Με λίγα λόγια, είναι το δημοφιλέστερο είδος τέχνης της ισπανικής κουλτούρας.
Στα μάτια του τσιγγάνικου λαού, χαράχτηκαν εικόνες τρόμου, ρατσισμού, αδιαλλαξίας, πείνας.. Και τότε ακριβώς είναι που το τσιγγανο-ανδαλουσιανό τραγούδι (cante) ξεκινάει να αναπτύσσεται. Οι τσιγγάνοι ανάμειξαν τη μουσική και τους χορούς τους με την κουλτούρα των Μαυριτανών και των Eβραίων, όχι μόνο γιατί οι ρίζες τους ήταν κοινές, αλλά γιατί ήταν κοινωνίες κατατρεγμένες.
«Έτσι το ντουέντε είναι μια δύναμη κι όχι μια λειτουργία, μια πάλη κι όχι μια αφηρημένη έννοια. Άκουσα κάποτε ένα γέρο κιθαρίστα, να λέει: “Το ντουέντε δε βρίσκεται στο λαρύγγι. Το ντουέντε ανεβαίνει απ΄ τις γυμνές πατούσες των ποδιών”. Που σημαίνει πως δεν είναι μια ικανότητα, μα αληθινή μορφή, αίμα, αρχαία κουλτούρα, στιγμή δημιουργίας». -Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα
Στους δρόμους της Ισπανίας, και κυρίως στην περιοχή της Ανδαλουσίας, θα έχετε την ευκαιρία να νιώσετε την εκθαμβωτική δύναμη του φλαμένκο, ιδίως του γνήσιου φλαμένκο, αυτού που δημιουργείται στους δρόμους, αυθόρμητα. Του φλαμένκο που οι θεατές δεν είμαι αμέτοχοι, συμμετέχουν στην έμπνευση, στην ατμόσφαιρα, στην δύναμη που ο μαγικός αυτός χορός και ήχος εκπέμπει.
Αν είστε τυχεροί, λοιπόν, και βρεθείτε μέσα σε αυτό, ζήστε το με την ψυχή, κι όχι τα μάτια σας.
(Ευχαριστούμε την Χριστίνα Σαϊρόγλου για την παραχώρηση του βίντεο από την Plaza de España της Σεβίλλης)
Πηγή: ispania.gr, doctv.gr
