Χρώματα κι αρώματα από τη Ρουάντα, όπως τα ζει μια Ελληνίδα στη χώρα των χιλίων λόφων

Σε ένα διαφορετικό ταξίδι σας καλεί σήμερα το Thesekdromi στα ταξίδια του στον κόσμο. Θα σας ταξιδέψει ως τη μικρή αλλά μαγευτική Ρουάντα. Θα γνωρίσουμε τη χώρα της Αφρικής μέσα από τα μάτια και την “πένα” μια Ελληνίδας που εδώ κι ένα χρόνο ζει πλέον μόνιμα στην Ελλάδα. Η Κέλλυ Ηρακλή μας ξεναγεί στη “δική” της Ρουάντα!

Η ζωή στη Ρουάντα

Στη Ρουάντα μετακόμισα το Μάρτιο του 2020. Μια χώρα μικρή σαν την Πελοπόννησο και με 12εκ κατοίκους.

Το πρώτο πράγμα που βλέπεις στη Ρουάντα είναι τα χρώματα. Χρώματα παντού

Στα ρούχα και τα υφάσματά τους, τις ομπρέλες τους, τα σπίτια τους και τις αυλές τους, τα ποδήλατά τους, τα μαγαζιά τους. Γενικά οι Ρουαντέζοι αγαπούν το χρώμα.

Επίσης οι Ρουαντέζοι αγαπούν και τους ξένους. Είναι πολύ φιλόξενος λαός, με έκαναν αμέσως να νιώσω ευπρόσδεκτη. Είναι πολύ περήφανοι για τη χώρα τους και ρωτάνε συχνά τους ξένους πώς τους φαίνεται, αν πέρασαν καλά και αν θα επιστρέψουν ξανά.

Αυτό που μου αρέσει πολύ να κάνω στο Κιγκάλι, την πρωτεύουσα της Ρουάντας όπου ζω, είναι να περπατάω και να φωτογραφίζω. Ποτέ ένας δρόμος δεν είναι ίδιος όσες φορές και να περάσω. Πάντα κάτι καινούριο και ενδιαφέρον θα υπάρχει να δεις. Είναι ζωντανή πόλη με ενέργεια και ζωή.

Μουσική

Κάτι άλλο που αγαπούν οι Ρουαντέζοι είναι η μουσική. Ακούς πολύ συχνά μουσική στους δρόμους. Είτε έχουν ηχεία έξω από μαγαζιά και καταστήματα είτε απλά από το κινητό τους. Η μουσική είναι μέρος της κουλτούρας και της παράδοσής τους. Με τον καιρό αγάπησα κι εγώ πολύ τη μουσική τους, όπως και γενικά τη μουσική από ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο. Πλέον τέτοια μουσική βάζω να ακούσω και στο σπίτι.

Ο καιρός είναι ο ιδανικότερος κατά τη γνώμη μου. Δεν έχει ποτέ κρύο, ποτέ πολλή ζέστη. Η θερμοκρασία κυμαίνεται απο 16 εως 28 βαθμούς όλο το χρόνο. Οι Ρουαντέζοι όμως είναι κρυουλιάρηδες. Κάτω από 23 βαθμούς φοράνε ζακέτες, μπουφανάκια και καμιά φορά και σκουφιά!

Η χώρα των χιλίων λόφων

Η Ρουάντα ονομάζεται και η χώρα των χιλίων λόφων. Εγώ πιστεύω ότι μπορεί να είναι και περισσότεροι. Είναι ορεινή χώρα, εκεί που τελείωνει ο ένας λόφος, ξεκινάει ο άλλος. Στο Κιγκάλι, την πρωτεύουσα, έτσι ορίζουν και τις περιοχές. Η κάθε περιοχή ξεκινάει και τελειώνει εκεί που τελειώνει ο λόφος της. Έτσι καταλαβαίνεις ότι άλλαξες περιοχή. Παρά τις τόσες ανηφόρες και κατηφόρες, ο κόσμος περπατάει πολύ. Μετακινούνται πολύ με τα πόδια ή με το ποδήλατο.

Ταυτόχρονα κουβαλάνε και μεγάλα φορτία. Οι γυναίκες πολύ συχνά κουβαλάνε φρούτα ή άλλα εμπορεύματα στο κεφάλι τους και τα μωρά στην πλάτη τους. Έχω δει απίστευτα πράγματα να μεταφέρονται έτσι. Από καρέκλες και τραπέζια μέχρι παπούτσια, τσάπες, στρώματα. Το βρίσκουν πιο εύκολο έτσι και έχουν και τα χέρια τους ελεύθερα.

Γενικώς οτιδήποτε μπορεί να μεταφερθεί στα χέρια, οι Ρουαντέζοι προτιμούν να το κουβαλάνε στο
κεφάλι.

Αν ρωτήσεις πως καταφέρνουν να κουβαλούν τα πάντα στο κεφάλι απαντούν *ότι είναι απλά θέμα ισορροπίας*

Αυτό που μου αρέσει περισσότερο στη Ρουάντα είναι η μεγάλη ασφάλεια που αισθάνομαι. Η εγκληματικότητα είναι πολύ χαμηλή και ο κόσμος είναι τόσο ευγενικός και με τόσο σεβασμό, που νιώθω τρομερή ελευθερία να περπατάω παντού, μέρα και νύχτα.

Το Συνεδριακό Κέντρο του Κιγκάλι -το ακριβότερο κτίριο της Αφρικής

Η Ρουάντα διαθέτει απίστευτη ποικιλία από φρούτα και λαχανικά, ολόφρεσκα και πάμφθηνα. Τα αγαπημένα μου είναι οι ανανάδες, οι μικρές αφρικάνικες μπανάνες και τα γκουάβα. Δεν έχουν όμως νόστιμη ντομάτα και αγγούρια. Επίσης είναι δυσεύρετα και ακριβά τα μήλα και τα πορτοκάλια. Όπως και οτιδήποτε εισαγόμενο. Η φέτα για παράδειγμα έχει 6 ευρώ τα 200 γραμμάρια.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Kelly Irakli ?? ?? (@kelly_ira_)

Τοπίο

Το τοπίο στη Ρουάντα είναι απίστευτο. Όπου και να ταξιδέψεις μέσα στη χώρα η φύση και η ομορφιά δεν υπάρχουν. Για να πάς από το ένα μέρος στο άλλο στη Ρουάντα, ακόμα και η διαδρομή έχει τρομερό ενδιαφέρον. Δεν υπάρχει δρόμος άδειος. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που περπατάνε από χωριό σε χωριό, μικρές πόλεις και χωριά, μαγαζιά και πάγκοι φρούτων, παιδάκια
που πηγαίνουν ή έρχονται από το σχολείο. Όλοι οι κεντρικοί δρόμοι που ενώνουν το ένα σημείο της χώρας με το άλλο είναι γεμάτοι κόσμο και ζωή.

Ταυτόχρονα η Ρουάντα είναι και πολύ καθαρή. Δεν βλέπεις σκουπίδια κάτω και προσέχουν πολύ τη χώρα τους. Οι πλαστικές σακούλες απαγορεύτηκαν στη χώρα από το 2009 ενώ σιγά σιγά γίνεται προσπάθεια να μειωθεί και άλλο το πλαστικό μιας χρήσης. Σε πολλά καφέ για παράδειγμα χρησιμοποιούν καλαμάκια χάρτινα ή πολλαπλών χρήσεων.

Μιλώντας για καφέ, αγαπώ τον καφέ τους και τις καφετέριες τους. Είναι πάντα όλα τόσο προσεγμένα με μικρές αφρικανικές λεπτομέρειες.

Ο καφές από τη Ρουάντα καφές θεωρείται από τις καλύτερες ποικιλίες στον κόσμο.

Έχει μάλιστα πολύ ενδιαφέρον να επισκεφτεί κανείς μια φυτεία καφέ να δει πώς παράγεται το διάσημο αυτό ρόφημα, από τον κόκκινο καρπό στο δέντρο μέχρι το τελικό φλυτζάνι.

Γενικώς η Ρουάντα έχει μια άλλη, δική της ενέργεια που σε τραβάει. Σε κάνει να την αγαπήσεις. Όπως και όλη η Αφρική. Είναι τρομερά γοητευτική ήπειρος. Africa grows on you λένε και έχουν απόλυτο δίκιο. Το να ζεις και να περπατάς στη Ρουάντα είναι εμπειρία από μόνη της. Οι ρυθμοί είναι τόσο χαλαροί και ήρεμοι. Η αίσθηση μου θυμίζει ελληνικό νησί το καλοκαίρι. Όλοι είναι ήρεμοι, χαλαροί, ευγενικοί και κανείς δεν βιάζεται.